κληματηδόν

κληματηδόν (Μ)

επίρρ. σαν κλήμα, σαν κλωνάρι, με διακλαδώσεις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κλῆμα, -ατος + επιρρμ. κατάλ. -ηδόν (πρβλ. κεφαλ-ηδόν, κυματ-ηδόν)].